De Mexicaans-Amerikaanse landarbeider, vakbondsleider en mensenrechtenactivist César Chávez, bracht door middel van zijn acties betere werkomstandigheden teweeg voor arbeiders in de landbouw.

Hij werd geboren op de boerderij van zijn familie, vlakbij Yuma in Arizona, waar Chávez getuige was van de barre omstandigheden van de landarbeiders. Arbeiders werden routinematig misbruikt door hun werkgevers; ze kregen vaak niet betaald, moesten in hutten slapen en er waren geen medische of andere elementaire faciliteiten. Zonder een gemeenschappelijke stem, hadden ze geen kans om hun positie te verbeteren.

Chávez bracht hier verandering in. Hij wijdde zijn leven aan het verkrijgen van erkenning van de rechten van landarbeiders. Ook richtte hij de National Farm Workers Association op om ze te verenigen, wat later overging in de United Farm Workers. Door marsen, stakingen en boycotten te organiseren, dwong Chávez werkgevers om een fatsoenlijk loon te betalen en in andere arbeidsvoorwaarden te voorzien, en hij zorgde dat er wetgeving kwam waarin het eerste Statuut van Rechten voor Landarbeiders werd vastgelegd.

Voor zijn inzet voor sociale gerechtigheid en zijn levenslange toewijding aan het verbeteren van de levensomstandigheden van zijn medemens, werd Chávez postuum erkend met de hoogste burgerlijke eer, de Presidentiële Medaille van Vrijheid.